Τα βιβλία του Βαγγέλη Ραπτόπουλου

                                                                              

❧

φωτ.: Γιώργος Δέτσης, 2019 ↓ Κάντε κλικ για μεγέθυνση

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) έχει δημοσιεύσει περισσότερους από είκοσι τίτλους μυθοπλασίας, πέντε βιβλία μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας, και μια συλλογή-σύνθεση με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Έργα του εκδόθηκαν σε ξένες γλώσσες και διασκευάστηκαν για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.

❧

Έγραψαν για τον Β. Ρ.

«Ο πιο δημιουργικός, ο πιο παθιασμένος συγγραφέας της γενιάς του». Μάρω Δούκα, «Εντευκτήριο», Μάρτιος 2007

«Τον απασχολεί η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, αλλά και οι αντιφάσεις του έρωτα που μπορεί ταυτόχρονα να είναι κυνικός και ρομαντικός. Τον ενδιαφέρει η λαϊκή αμερικάνικη κουλτούρα, αλλά και ο Κούντερα. Οι ήρωές του αντανακλούν την ελληνική πραγματικότητα, αλλά οι ορίζοντές του δεν γνωρίζουν σύνορα. Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος εμφανίστηκε στα γράμματα το 1979 στα 20 του και έχει κυκλοφορήσει 20 βιβλία ώς τώρα. Πάντα ενοχλητικά». Μικέλα Χαρτουλάρη, «Βιβλιοδρόμιο–Τα Νέα», 7-7-2007

«Ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της γενιάς του ’80, ο Ραπτόπουλος, ήταν από τους πρώτους που άφησαν πίσω τους τον ασφυκτικό χώρο της πολιτικής και της Ιστορίας, για να ανοιχτούν στον ζοφερό κόσμο της ιδιωτικής ζωής και της καθημερινότητας. Οι μαύρες παρωδίες του όχι μόνο έβαλαν σ’ έναν νέο δρόμο την πεζογραφία της εποχής, αλλά και συχνά τροφοδότησαν τη θεματογραφία και τη στάση των επομένων». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, «Επτά-Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 7-3-2006

«Ουσιαστικά στάθηκε ο μπροστάρης της επόμενης ομάδας συγγραφέων, κατά μία δεκαετία νεοτέρων, που μόλις έσκαζαν μύτη. Με πρότυπο τα αμερικανικά αναγνώσματα, ζήτησε να γράψει βιβλία αντιπροσωπευτικά της εποχής μας και μεταμοντέρνας σύλληψης. Για την εναργέστερη, μάλιστα, αποτύπωση της εκσυγχρονιστικής μετάλλαξης που υφίσταται η νεοελληνική κοινωνία μετήλθε πλείστους όσους τρόπους, από αφηγήσεις αλληγορικών διαστάσεων και χλευαστικής διάθεσης ώς πορνογραφικές περιγραφές». Μάρη Θεοδοσοπούλου, «Το Βήμα της Κυριακής», 8-8-2004

«Δύο πράγματα δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει όσον αφορά τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο. Ότι ξέρει να γράφει και ότι στα τριάντα σχεδόν χρόνια της συγγραφικής διαδρομής του έχει μοχθήσει να συλλάβει και να απεικονίσει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα στη σχέση της με τον κόσμο που αλλάζει. Το αποτέλεσμα συχνά υπήρξε άνισο, ποτέ όμως βαρετό: όλα του τα έργα κινούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, έστω και για να τα απορρίψει κάθετα». Τιτίκα Δημητρούλια, «Η Καθημερινή της Κυριακής», 20-8-2006

«Η διαδρομή του αντικαθρεφτίζει την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Στα πρώτα του βιβλία ενυπάρχoυν η γενιά του Πολυτεχνείου και οι συλλογικές αμφισβητήσεις. Στα επόμενα, κυριαρχούν ο ατομικισμός της δεκαετίας του ’90, τα κινηματογραφικά πρότυπα και το θρίλερ. Με τα τελευταία, επανέρχεται στο συλλογικό γίγνεσθαι, με επίκεντρο τους φίλους και την οικογένεια. Πορεία δυναμική, γεμάτη εντάσεις και καταθέσεις ψυχής από έναν συγγραφέα που, όσο γράφει, αλλάζει και ο ίδιος». Γιάννης Μπασκόζος, «Εξπρές», 11-11-2007

«O Pαπτόπουλος έχει ήδη γράψει “λίγη ιστορία” στη νεοελληνική λογοτεχνία». Λίνα Πανταλέων, «Βιβλιοθήκη-Eλευθεροτυπία», 2-6-2006

«Ο Ραπτόπουλος καταφέρνει ίσως καλύτερα και με μεγαλύτερη συνέπεια από όλους τους συγγραφείς της γενιάς του να αποδώσει στα βιβλία του το κλίμα κάθε εποχής». Βάσια Τζανακάρη, «Μανδραγόρας», Φθινόπωρο – Χειμώνας 2020

«Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος συγκέντρωσε με το ανανεωτικό του πνεύμα το ενδιαφέρον όχι μόνο του αναγνωστικού κοινού αλλά και της κριτικής όταν εμφανίστηκε στα γράμματα στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έκτοτε και μέχρι τις ημέρες μας παραμένει στο προσκήνιο με τη δουλειά του να έχει πολλαπλασιαστεί, να έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, να έχει σχολιαστεί και να έχει προβληθεί ποικιλοτρόπως, αλλά και να έχει στο μεταξύ βρει τον δρόμο της προς τον κινηματογράφο». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, «Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων», 15-1-2022

«Συνεχίζει να γράφει με την ορμή και την ένταση που θα ζήλευαν κατά πολύ νεότεροι συνάδελφοί του». Θεοδόσης Μίχος, «news247.gr», 29-7-2023

«Μερικοί από τους συγγραφείς γίνονται συγγραφείς επειδή κάθισαν και το σκέφτηκαν και αποφάσισαν να ασχοληθούν με την τέχνη. Άλλοι, όπως ο Ραπτόπουλος, μοιάζει να μην σκέφτηκαν τίποτα – έγιναν συγγραφείς επειδή είναι». Ελισάβετ Κοτζιά, «Η Καθημερινή της Κυριακής», 2-10-2011

❧